திருமறைத் தமிழாக்கம்:
திருமறைத் தமிழாக்கம் சீகன்பால்க் தமிழ் திருச்சபைக்கு ஆற்றிய முக்கிய தொண்டாக கருதப்படுகின்றது. மிகக்குறுகிய காலத்தில் கற்பதற்கு கடினமான தமிழ் மொழியை பிழையறக் கற்று பண்டிதரானார். விரைவில் திருமறையைக் தமிழில் மொழியாக்கம் பணியைத் துவங்கினார். ரோமன் கத்தோலிக்கர்களால் உருவாக்கிய தமிழ் பதங்களைக் கொண்ட அகராதியை அவர் பயன்படுத்தினார். புதிய ஏற்பாட்டு தமிழாக்கம் நிறைவுப்பெற்று 1713 ல் அச்சடிக்கப்பட்டது. பழைய ஏற்பாடும் ரூத் புத்தகம் வரை அவர் மொழிப் பெயர்த்திருந்தார். பின்னர் வந்த மிஷனரிகள் மீதமுள்ள நூற்களை முடித்து முழு திருமறையையும் தமிழில் தந்தனர். இந்த மொழியாக்கம் பெப்பிரிஸியஸ் என்பவரால் மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டது. இவ்விதமாக இந்திய மொழிகளில் தமிழ்மொழி தான் முதன் முறையில் திருமறையை பெறும் வாய்ப்பை பெற்றது.
தமிழ் இலக்கண நூல் பதிக்கப்பட்டது:
சீகன்பால்க் மொழியாற்றல் பெற்றவராயிருந்தார். அவர் இந்தியா வந்த ஒரு வருடத்திலேயே தளர்படமாய் தமிழைப் பேசியதைக் கண்ட தமிழர் மெய்சிலிர்த்தனர். நல்ல தமிழ் ஆசிரியர்களின் நூற்களை அனுதினமும் படித்தார். நல்ல ஆழ்ந்த வாக்கிய அமைப்புகளை மறுபடியும் படித்து மனதில் பதித்துக்கொண்டார். ஒரே வார்த்தையையோ ஒரே உச்சரிப்பையோ பலமுறைச் சொல்ல அவர் அலுத்ததே இல்லை. இந்த அயராது உழைப்பின் உயர்வாக தமிழில் இலக்கண நூலை அவர் தயாரிக்க முடிந்தது. அவர் ஹாலே பட்டணத்தில் 1715 ல் ஆண்டு இந்த இலக்கண நூல் அச்சகப் பணியை நேரடியாக கண்காணித்தார். இப்படி தமிழ் மொழிக்கு பெருந்தொண்டாற்றி வருங்கால மிஷனரிகள் தமிழ் மொழியை எளிதில் கற்க பெரிதும் உதவி புரிந்தார்.
திருமறைக் கல்லூரி நிறுவப்பட்டது:
சீகன்பால்க் தொலைத் தூரப் பார்வையுடன் எதிர்காலத்தை நினைவிற் கொண்டு வருங்கால திருச்சபைத் தலைமைத் துவத்திற்காக இந்திய கிறிஸ்தவர்கள் பயிற்றுவிக்கப்பட்ட வேண்டுமென உணர்ந்தார். இந்த தரிசனத்துடன் எட்டுப்பேரைக் கொண்டு 1716 ல் தரங்கம்பாடியில் தான் முதன் முதலில் இந்தியாவில் சீர்திருத்த திருச்சபை இறையியலை இந்தியாவில் புகட்டியது. அநேகர் கிராம நற்செய்தி மற்றும் போதக அருட்பணிக்காக இங்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்டனர். இப்பயிற்சிக்காக தமிழ் திருச்சபையை சேர்ந்த மக்களை மிகக் கவனத்துடனும் பொறுப்புடனும் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.
பின்னர் வந்த மிஷனரிகளும் சீகன்பால்க்கினால் ஏற்படுத்தப்பட்ட பயிற்சி முறைகளைக் கையாண்டனர். இதன் விளைவாக 1733 ம் ஆண்டிலேயே இந்து மதத்திலிருந்து கிறிஸ்தவரான ஆரோன் என்பவர் தமிழ் லுத்தரன் திருச்சபையின் முதல் போதகராய் போதகாபிஷேகம் செய்யப்பட்டார். இந்திய கிறிஸ்தவர்களை அருட்பணிக்காக பயிற்றுவிக்க ஒரு மிஷனரிக்கு தனிப் பொறுப்பு கொடுக்கப்பட்டு ஒதுக்கப்பட வேண்டுமென்று சீகன்பால்க் மிஷன் தலைமைக்கு பரிந்துரையும் செய்தார்.
இளைஞர்களுக்கு பயிற்சிப் பள்ளி துவங்கப்பட்டது:
தொலதூர நோக்கோடு வாலிபர்களை ஆசிரியப் பணிக்கும் போதகப் பணிக்கும் சீகன்பால்க் பயிற்றுவித்தார். இந்த நோக்கத்திற்காக கிறிஸ்தவ வாலிபர்கள் தங்கள் இல்லங்களிலிருந்து பிரித்தெடுக்கப்பட்டு காப்பகங்களில் தங்க வைத்து கல்வியும் பயிற்சியும் அளிக்கப்பட்டனர். இந்த வாலிபர்களுக்கு உணவு, உறைவிடம், உடுக்க துணிகள் கொடுத்து பயிற்சி அளிக்கப்பட்டது. திருச்சபைகளிலும் பாடக சாலைகளிலும் இவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பு தரப்பட்டது. ஏனையோருக்கு குடியமைப்பு நிர்வாகத்தில் உயர்பதவி தரப்பட்டு பொருளாதார தாழ்வு நிலையிலிருந்த கிறிஸ்தவ குடும்பங்கள் பராமரிக்கப்பட்டன.
இலக்கியப் பணி வளர்ச்சி அடைதல்:
1713 ம் ஆண்டு ஹாலே பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து மூன்று எழுத்து வடிவமைப்பும் அச்சு இயந்திரமும்மிஷனரிப்பணிக்கென தமிழகத்திற்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டது. தமிழ் எழுத்துக்களைக் கொண்ட ஒரு அச்சகததைபிராங்கே உருவாக்கியிருந்தார். இறுதியில் ஆங்கில எழுத்துக்களைக் கொண்ட அச்சகமும் அச்சுத்தாளுடன் வந்துசேர்ந்தது. இந்த வசதிகளைக் கொண்டு தமிழ் இலக்கியப் பணி வெகுவாய் விரிவுப்படுத்தப்பட்டது. பாமாலை நூல்,பாடல் நூல் தமிழாக்கம் செய்து அச்சிடப்பட்டது. ஜெபப்புத்தகமும், தியானப்புத்தகங்களும் பின்னை மொழியாக்கம்பெற்று அச்சிடப்பட்டு, இவ்விலக்கியங்கள் தமிழ் பேசும் மக்கள் வாழும் பகுதியில் விரிவான முறையில்விநியோகிக்கப்பட்டது.
கடலூர், சென்னை மற்றும் இலங்கைக்கு அருட்பணி விரிவு செய்தல்:
சீகன்பால்க் டென்மார்க் குடியமைப்போடு தன் அருட்பணியை முடித்துவிடாது தன் பரந்த நோக்கோடும் ஆழ்ந்தபாரத்தோடும் நற்செய்தி இதுவரை எட்டாத மற்ற இடங்களுக்கும் தனது பணியை விரிவு செய்து கொண்டார்.சென்னை மாநகருக்கும் அண்டை நகரமாகிய கடலூருக்கும் அடிக்கடி பயணம் மேற்கொண்டுகிறிஸ்தவல்லாதவருக்கு நற்செய்தியை பிரசங்கித்தும் ரோமன் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவர்களுக்கு தேவையானஆன்மீக போதனைகள் தந்தும் வந்தார். இலங்கையில் அருட்பணிக்கான வாய்ப்புகளை கண்டறியுமாறு அங்கும்அவர் விஜயம் செய்தார். அங்கு வாழ்ந்த ஜெர்மானியர்களுக்கு போதக விசாரணைத் தர திட்டம் வகுத்தார். ஆனால்இந்த திட்டங்கள் பின் வந்த மிஷனரிகளால் தான் நிறைவேற்ற முடிந்தது. இவ்விதமாக தமிழகத்தின் பலபகுதிகளிலும் இலங்கையிலும் ஆரம்பித்து வைத்த அருட்பணி பின்னர் ஏனைய மிஷனரிகளால் விரிவானமுறையில் செயல்படுத்தபட அனுகூலமாயிருந்தது.
சீகன்பால்க் சிறையிலிடப்படுதல்:
டென்மார்க் குடியமைப்பின் ஆளுநராகிய ஹாஸியஸ் மிஷனரிகளை ஒடுக்கும் எண்ணத்துடன் கோட்டையில்தன்னை வந்து சந்திக்குமாறு 1701 ம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் சீகன்பால்க்கை அழைத்தார். அவரை அழைத்து வரஇராணுவம் மிஷனரி இல்லத்தை நோக்கி விரைந்தது. முழங்காலினின்று சீகன்பால்க் ஜெபித்துக் கொண்டிருந்தபடியால் பல மணி நேரம் இராணுவத்தினர் காத்திருக்க வேண்டியதாயிற்று. பொறுமையிழந்த இராணுவ தளபதிஅவரை சபித்து ஜெபத்தை நிறுத்த வைத்து தன்னோடு அழைத்துச் சென்றான்.
ஆளுநர் ஹாஸியிஸ் குற்றப்பத்திரிகை தாக்கல் செய்பவராகவும் நீதிபதியாகவும் செயல்பட்டார். சீகன்பால்க்கிற்குவிரோதமாக எந்த சாட்சியும் நிறுத்தப்படவோ விசாரிக்கப்படவோ இல்லை. அவரை கேட்டபோது இயேசுகிறிஸ்துவைப் போன்று அமைதியாய் இருந்தார். இறுதியாக அவரைக் கைது செய்து சிறையிலடைக்க ஹாஸியஸ்உத்தரவிட்டார்.
மிகவும் கொடூரமாக வெப்பமிகுந்த அறையில் சீகன்பால்க் சிறைவைக்கப்பட்டார். அவரது சிறைக் கோட்டைசமையலறைக்கு அடுத்து அமைக்கப்பட்டு சமையலறை வெப்பமும் சூரிய வெப்பமும் அவரை வெகுவாய்வாட்டியது. அவரது சக மிஷனரியாகிய புளூட்சோ அவரை சந்திக்க அனுமதிக்கப்படவில்லை. எழுத பேனாவும்காகிதமும் கூட அவருக்கு மறுக்கப்பட்டதால் அவர் தனது திருமறை தமிழாக்கத்தை தொடரமுடியாமற் போயிற்று.
அமைதியினால் அவரது மிஷனரிப் பணி பாரமும் வாஞ்சையும் அவிக்கப்படவும், தனிமையின் கொடுமையும்கொடும் வெப்பமும் அவர் உடலிலிருந்த நோய் எதிர்ப்பு தன்மையையும் பெலனையும் முற்றிலும் அழித்துபோடவும் எதிரிகள் சதி செய்தனர். இருப்பினும் புளுட்சோவைப் போல் சீகன்பால்க்கும் துவண்டு போகாதுமனதைரியத்துடன் பாடலாலும் ஜெபத்தாலும் சிறையைத் தூய்மைப்படுத்தினார்.
இதன் காரணமாக மக்கள் திரள் ஹாஸியஸ்ஸிற்கு எதிராக எழும்பியதால் சிறைதண்டனையை நீண்டநாள் அவர்நீடிக்க முடியவில்லை. சீகன்பால்க்கின் மேல் பொதுமக்கள் வைத்திருந்த பாசம், மதிப்பு, மரியாதைக்குஅளவில்லை. 1709 ம் ஆண்டு மார்ச் 26 ம் நாள் நான்கு மாத சிறைவாசத்தின் பிறகு சீகன்பால்க் விடுதலைச்செய்யப்பட்டார். சிறையிலிருந்து வெளிவந்தவுடன் பல மாறுதல்கள் ஏற்பட்டன. சிறையில் அவர் அனுபவித்தபாடுகள் தேவன் அவருக்கு நன்மை பயக்கும்படி செய்தார். அவர் பொதுமக்களின் மிகுந்தமரியாதைக்குரியவரானார்.
திருமணமும் குடும்ப வாழ்வும்:
பத்து வருடங்கள் இந்தியவில் அருட்பணி செய்தபின் சீகன்பால்க் விடுமுறைக்கு ஐரோப்பா சென்றார். அங்குடென்மார்க் மன்னரை சந்தித்து தனது வருங்கால மிஷனரி பணித்திட்டங்களை விவரித்து தேவையான ஆதரவைக்கோரினார். அவரும் ஐரோப்பாவில் இந்திய அருட்பணிக்காக ஒரு பெரும் பணத்தொகையைத் திரட்டினார்.
ஹாலே பல்கலைக்கழகத்திற்கு அவர் விஜயம் செய்தபோது மரியா டாரத்தி என்ற இளம் பெண்ணை சந்தித்தார்.மரியாவின் கலகலவென்ற சிரித்த முக அழகும் நற்குணமும் அவரை வெகுவாய்க் கவர்ந்தன. மரியாவும்சீகல்பால்க்கை விரும்பி தனது விருப்பத்தை தெரிவிக்க விரைவில் திருமணம் 1715 ம் ஆண்டு டிசம்பரில்நடைபெற்றது. திருமணம் ஆனதும் இருவரும் ஹாலந்து மற்றும் இங்கிலாந்து வழியாக இந்தியாவுக்கு பயணம்மேற்கொண்டு 1716 ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் சென்னை வந்து சேர்ந்தனர். அவ்விருவருக்கும் இந்திய மக்களின்அன்பான வரவேற்பு காத்திருந்தது. தமிழ் மகளீர் தங்கள் பிரச்சனைகளை மிஷனரியின் மனைவியிடம் தயக்கமின்றிபகிர்ந்து ஆலோசனைப் பெற்றனர். இவ்விதம் இருவரும் ஒரு அணியாக மற்ற மிஷனரிகள் குடும்பங்களோடு சிறப்புமிக்க அருட்பணியாற்றி வந்தனர்.
மிஷன் நிர்வாக குழுவின் தவறான திட்டம்:
கிறிஸ்டியன் வென்ட் (Christian Went) என்ற செயலரின் தலைமையில் இயங்கிய மிஷன் நிர்வாகக் குழு மிஷனரிகளின்நடைமுறக்கு கட்டுப்பாடுகளைக் கொண்டு வந்தது.
அவையாவன:
அப்போஸ்தலர்களின் காலத்தைப் போன்று மிஷனரிகள் எந்த பொருள் உதவியுமின்றி நாடெங்கிலும்சுற்றித்திரிந்து பிரசங்கித்து அருட்பணியாற்ற வேண்டும். மிஷனரிகள் குடும்பமாக ஓர் இடத்தில் தங்கிஅருட்பணியாற்ற கூடாது.
புதிதாக கிறிஸ்தவரானோர் தங்களை திருச்சபையாக அமைத்துக்கொண்டு தங்கள் சொந்த செலவில் ஆலயம்மற்றும் பாடசாலைகள் கட்ட வேண்டும்.
சுற்றித்திரிந்து பிரசங்கிக்க வேண்டிய மிஷனரிகள் ஆலயம் கட்டுதல், பள்ளிகள் நிறுவித்தல் போன்றகாரியங்களில் ஈடுபடக்கூடாது.
இப்படி தவறாக எடுத்த முடிவுகள் மிஷனரிகளுக்கும் மிஷன் செயலருக்கும் இடையில் பெரும் நெருக்கடியைஉருவாக்கிற்று. தரங்கம்பாடியில் நல்ல வீடுகளில் மிஷனரிகள் குடும்பமாக வாழ்வது, துறவியாய் வாழ்ந்தசெயலருக்கு அறுவறுப்பாய்த் தோன்றிற்று, விலைவாசி உயர்வினால் மிஷனரிகள் தங்களுக்கு கிடைத்த பணஉதவி குடும்ப செலவுகளை கொண்டு சந்திக்க முடியாது போனது இவருக்கு கோபத்தை மூட்டினது.
பல மிஷனரிப் பணித்திட்டங்களிலும் அதன் செயல் முறையிலும் சீகன்பால்க் ஓர் முன்னோடி மிஷனரியாகத்திகழ்ந்தார். அஞ்சாநெஞ்சத்துடன் தனக்கு முன் அறிவிக்காமல் மாற்றிய மிஷன் நிர்வாகக் குழுவின்கொள்கைகளைக் குறித்து சட்டை செய்யாமல் மிஷனரி ஊழியத்தின் பரிமாணத்தை விரிவாக்கினார். இப்படியாக பலமிஷனரி பிரச்சனைகளில் தனது அணுகுமுறை சரியே என்று நிரூபித்தார்.
எதிர்ப்பு மற்றும் துன்புறுத்தலின் மத்தியில் மிஷனரிப் பணி:
பல முன்னோடி மிஷனரிகளைப் போல சீகன்பால்க்கும் புளூட்சோவும் முடிவில்லாக் கஷ்டங்களை அனுபவித்தனர்.தரங்கம்பாதியிலிருந்த டென்மார்க் சமுதாயத்தாரின் எதிர்ப்பு, பாதிரிகளின் விரோத மனப்பான்மை, மிஷன் நிர்வாககுழுவிற்கும் இவர்களுக்கும் இருந்த கருத்து வேறுபாடு மற்றும் உயர் ஜாதியினரின் எதிர்ப்பும் இவர்களுக்கும்இருந்த கருத்து வேறுபாது மற்றும் உயர் ஜாதியினரின் எதிர்ப்பும் இவர்களுக்கு அதிக பாடுகளைத் தந்தன.இருப்பினும் தான் அனுபவித்த பாடுகளின் காரணமாய் தன் அருத்பணியைக் கைவிடவில்லை.
டென்மார்க் ஆளுநரின் ஓயாத துன்புறுத்தலின் போது அவர் காட்டிய அஞ்சாமை, தளராமை நம்மை வியப்பில்ஆழ்த்துகிறது. இயேசு கிறிஸ்து மேல் சீகன்பால்க் கொண்ட திட நம்பிக்கை, மரிப்பதற்கு ஆயத்தமாயிருக்கும்அவரது அஞ்சாமை, தியாக வாழ்க்கை ஜெர்மனியிலிருந்த நண்பருக்கு அவர் எழுதிய ஓர் கடிதத்திலிருந்துவெளிப்படுகிறது.
"எங்கள் பண இழப்பிற்கு பிறகு ஆளுநரும் அவரது இரகசிய மன்றமும் எங்களுக்கு எதிராகவும் எங்கள்திருச்சபைக்கு விரோதமாகவும் கொடுங்கோலராய் செயல்பட்டு நாங்கள் கட்டியெழுப்பிய அனைத்து பணிகளையும்திருச்சபையையும் அழித்து விடுவதாக பயமுறுத்துகின்றனர். இப்படிப்பட்ட நெருக்கடியான நிலைமையில் எங்கள்ஜீவனைக் குறித்த நிச்சயமற்று மிகுந்த மனபாரத்துடன் காணப்பதுகிறோம். இருப்பினும் தேவன் எங்களைக்கைவிடாது பரிசுத்த ஆவியானவரைக் கொண்டு எங்களைத் தேற்றி உற்சாகப்படுத்தி சத்தியத்தை எந்தவிதகலக்கமுமின்றி சந்தோஷமாய் அறிவிக்கவும் எங்கள் இரத்தத்தைச் சிந்தி அதனை உறுதிப்படுத்தவும் தயங்காமல்செயல்பத உதவுகிறார்."
மிஷனரிப் பணித் திட்டங்கள்:
பேராயர் ஸ்டீபன் நீல் கிறிஸ்தவ மிஷன் வரலாறு என்ற தனது ஆங்கில நூலில் கீழ்காணும் ஐந்து கொள்கைகள்சீகன்பால்க்கின் மிஷனரி அருட்பணியில் காணமுடிகிறது என்று கூறுகிறார்.
1. திருச்சபையும் பள்ளிக்கூடமும் இணைந்து செயல்பட வேண்டும்.
இயேசு கிறிஸ்துவில் விசுவாசம் வைக்கும் அனைவரும் தேவனுடைய வார்த்தையை (திருமறை)வாசிக்கும் ஆற்றல் பெற்றிருக்க வேண்டும். இதற்கென அனைத்து கிறிஸ்தவரும் (திருச்சபை) ஆரம்பகல்வியாவது பயில வேண்டும். இந்நோக்கோடு பள்ளிக்கூடமும் அநாதைகள் காப்பகமும் சீகன்பால்க்கால்ஆரம்பிக்கப்பட்டது. இந்த முயற்சி முன்னோடி நடவடிக்கையாயிருந்தும் வெற்றியாய் அமைந்தது.கிறிஸ்தவ இளைஞர்களுக்குத் தேவையான பயிற்சித் தந்து திருச்சபையின் பணியிலும் அரசுநிர்வாகத்திலும் பல வேலை வாய்ப்புகள் கிடைக்கச் செய்தார்.
2. கிறிஸ்தவர்கள் அனைவரும் திருமறையை வாசிக்க வேண்டுமென்றால் அது அவர்கள் தாய்மொழியில்கொடுக்கப்பட வேண்டும்.
தொலைத்தூர பார்வையுடன் புதிய ஏற்பாட்டை தமிழாக்கம் செய்து, 1718 ம் ஆண்டு அச்சிட்டு வெளியிட்டார்.பழைய ஏற்பாட்டிலும் பகுதிவரை மொழியாக்கம் செய்தார். மிஷனரி அருட்பணிக்கு திருமறை மொழியாக்கப்பணி அடிப்படையானதென்ற உண்மைய பிற்காலத்தில் வில்லியம் கேரியும், ஹென்றி மார்டினும் உணர்ந்துசெயல்பட சீர்திருத்த திருச்சபையின் முதல் மிஷனரியான சீகன்பால்க் அஸ்திபாரம் போட்டார் என்றால்மிகையாகாது.
3. மக்களின் மனநிலை குறித்து முழுமையான தகவல்களின் அடிப்படையில் தான் நற்செய்தி அறிவிக்கப்படவேண்டும்.
இந்த கொள்கை மக்களின் நம்பிக்கைகளையும் பழக்க வழக்கங்களையும் நன்கு ஆராய்ந்து படிக்கஅடிகோலிட்டது. இந்த சமயத்தை அவர் ஆழ்ந்து படித்ததின் விளைவாக மலபார் தேவர்களின் வம்சவரலாறு(1867) என்ற நூலை எழுதினார். இந்துக்களின் சமயச் சடங்குகளைக் குறித்து இந்து பூசாரிகளோடுஉரையாடி இந்து மதத்தைக் குறித்த செய்திகளை நுட்பமாக அறிந்து கொண்டார். அவரது மிஷனரிக்கொள்கைகளை அன்றைய முஷன் நிர்வாகக் குழு ஏற்று மெச்சாவிடினும் இன்று இதே மிஷனரிக்கொள்கைகள் அனைவராலும் ஏற்று போற்றுதற்குரியதாய் அமைந்துள்ளது.
4. தனி மனிதன் மனமாற்றமடைந்து இரட்சிக்கப்பட வேண்டும் என்பது அவரது குறிக்கோளாக அமைந்தது:
கும்பலாக அல்லது குழுவாக கிறிஸ்துவை ஏற்றுக்கொண்ட நிகழ்ச்சி சீகன்பால்க் காலத்தில் இல்லை.எனினும் சீகன்பால்க் செய்த பணியினால் பயன்பெற்றோர் வேறு எண்ணங்களோடு கிறிஸ்தவத்தைஏற்றுக்கொள்ள முன் வந்தது பிரச்சனையாயிருந்தது. அவர் செய்த சமுதாயப் பணியின் காரணமாக மக்கள்பெயரளவில் கிறிஸ்தவர்களாக மாறாதபடிக்கு கவனித்துக்கொண்டார். கிறிஸ்தவர்களாய் மாறவிரும்புவோருக்கு நியமனங்கள் வைத்தார். எனவே உண்மை மனமாற்றம் கொண்டோரேகிறிஸ்தவராயினர்.
5. இந்திய அருட்பணியாளரைக் கொண்ட இந்திய திருச்சபை கூடிய விரைவில் உருவாக வேண்டும்:
இந்த கொள்கையைப் பின்பற்றி திருச்சபை இந்தியமயமாக்கப்பட முன்னோடியாக இருந்தார். இந்தகண்ணோட்டத்துடன் ஸ்தல மக்களை போதக அருட்பணிக்கும் ஆசிரியர் பணிக்கும் பயிற்றுவிக்க பயிற்சிநிறுவனங்களை நிறுவினார். மிஷன் ஆரம்பித்து மூன்றே ஆண்டுகளில் ஸ்தல பணியாளர்களை போதகராய்அபிஷேகம் பண்ண அதிகாரம் தர வேண்டும் என்று மிஷன் நிர்வாக குழுவிற்கு பரிந்துரைச் செய்தார். இந்தநுண்ணறிவை பின்னர் வந்த மிஷனரிகள் பின்பற்றி இந்திய மயமாக்கப்பட்ட திருச்சபையை நிலைநாட்டினர்.
No comments:
Post a Comment